ቪዲዮ: የ HA ትርጉም በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
2024 ደራሲ ደራሲ: Edward Hancock | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-12-16 01:28
ኤሎሂም፣ ነጠላ ኤሎአህ፣ ሂብሩ እግዚአብሔር) በብሉይ ኪዳን የእስራኤል አምላክ። ያህዌን ሲያመለክት ኤሎሂም ብዙ ጊዜ ከጽሑፉ ጋር አብሮ ይመጣል ሃ -, ወደ ማለት ነው። ፣ ውህደት፣ “እግዚአብሔር” እና አንዳንዴም ተጨማሪ መታወቂያ ኤሎሂም ?ayyim፣ ትርጉም "ሕያው አምላክ"
ከዚህም በላይ ኤል ሻዳይ የሚለው ቃል ምን ማለት ነው?
የመጽሐፍ ቅዱስ ትርጉሞች ሴፕቱጀንት (እና ሌሎች ቀደምት ትርጉሞች) አንዳንድ ጊዜ ይተረጎማሉ " ሻዳይ " እንደ "(ሁሉን ቻይ)" ተብሎ ይተረጎማል። ብዙ ጊዜ እንደ "አምላክ"፣ "አምላኬ" ወይም "ጌታ" ተብሎ ይተረጎማል። ሆኖም፣ በግሪክኛ ሴፕቱጀንት ትርጉም መዝሙር 91.1፣ " ሻዳይ ""የሰማይ አምላክ" ተብሎ ተተርጉሟል።
በተጨማሪ፣ YAHU በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው? የተሰጡ ስሞች ትልቅ ቡድን እንደ ቅድመ ቅጥያ አንድ (እና አንዳንዴም ሁለት) ቅጥያ ይይዛል ሂብሩ ሞርሜስታት። ማለት ነው። "አምላክ" (ኤል, ያ, ያሁ , yeho, yo)፣ እንደ ዳንኤል፣ አማኑኤል፣ ገብርኤል (እና በአረብኛ አቻው፣ ጅብሪል)፣ ሚካኤል፣ ሞሪያህ፣ ራፋኤል፣ እና ሌሎችም (ከእነዚህ ብዙዎቹ የሴት እና የወንድ ቅርጾች አሏቸው)።
በተመሳሳይ፣ ሰዎች ይጠይቃሉ፣ የያህዌ በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
ያህዌ , የእስራኤል ልጆች አምላክ, ስሙ ለሙሴ የተገለጠለት አራት ነው ሂብሩ ተነባቢዎች ( ያህዌ ) ተብሎ ይጠራል ቴትራግራማተን . ምንም እንኳን ከህዳሴ እና የተሐድሶ ጊዜ በኋላ የክርስትና ሊቃውንት ቃሉን ተጠቅመውበታል። ይሖዋ ለ ያህዌ በ19ኛው እና በ20ኛው መቶ ክፍለ ዘመን የመጽሐፍ ቅዱስ ሊቃውንት ቅጹን እንደገና መጠቀም ጀመሩ ያህዌ.
ኤሎሂም እና ያህዌ አንድ ናቸው?
ትርጉሙን እንታይ እዩ? ያህዌ ኤሎሂም። .አንደኛ, ያህዌ ትክክለኛ ስም ነው፣ የእስራኤል አምላክነት የግል ስም ነው። ሁለተኛ, ኤሎሂም። መለኮትን ለማመልከት የሚያገለግል የተለመደ ስም ነው። ኤሎሂም። በእውነቱ የብዙ ቁጥር ስም ነው (በኪሩቤል እና ሱራፌል እንደተገለጸው በ/im/ የተገለፀ)።
የሚመከር:
ባሮክ ሃሴም በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
ሃሴም ለምሳሌ፣ የጸሎት አገልግሎቶችን በድምፅ ሲቀረጽ፣ HaShem በአጠቃላይ በአዶናይ ይተካል። ይህን ሐረግ የያዘው ታዋቂ አገላለጽ ባሮክ ሃሴም ሲሆን ትርጉሙም 'እግዚአብሔር ይመስገን' (በትርጉሙ 'ስሙ የተባረከ ይሁን')
ባራቅ በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
የተሰጠው ስም ባራክ፣ባራክ ተብሎም ተጽፎአል፣ከሥሩ B-R-Q፣ የዕብራይስጥ ስም 'መብረቅ' ማለት ነው።በዕብራይስጥ መጽሐፍ ቅዱስ ባራክ(??? ባራክ) የእስራኤል ጀኔራል ተብሎ ተጽፎ ይገኛል። እንዲሁም B-R-K ከሚለው ስር የተገኘ አረብኛ ስም ሲሆን ትርጉሙ 'የተባረከ' ቢሆንም ባብዛኛው በሴትነት መልክ ባርካ(ሸ)
ቁጥር 50 በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
50. የዕብራይስጡ ፊደል ጂማትሪያ? የምድሪቱ 50ኛ ዓመት፣ እሱም የምድሪቱ ሰንበት፣ በዕብራይስጥ 'ዮቬል' ይባላል፣ እሱም የላቲን ቃል 'ኢዮቤልዩ' መነሻ ነው፣ እሱም 50ኛ ማለት ነው።
ሙሾ ማለት በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
ሰቆቃወ ኤርምያስ መጽሃፍ (ዕብራይስጥ፡ ??????, 'Êykhôh፣ ከመነሻው 'እንዴት' ማለት ነው) ለኢየሩሳሌም ጥፋት የቅኔ ሙሾ ስብስብ ነው።
ቀኖና ማለት በዕብራይስጥ ምን ማለት ነው?
ቀኖናው። ቀኖና የሚለው ቃል ከዕብራይስጥ ግሪክኛ ቃል “አገዳ” ወይም “መለኪያ በትር” የሚል ትርጉም ያለው ቃል ወደ ክርስቲያናዊ አገላለጽ የገባው “መደበኛ” ወይም “የእምነት ሕግ” ማለት ነው። በ4ኛው መቶ ክፍለ ዘመን የነበሩ የቤተ ክርስቲያን አባቶች የቅዱሳት መጻህፍት አካልን ፍቺ እና ስልጣንን በማጣቀስ ተጠቀሙበት።